ภาษาพูด ภาษาเขียน
ภาษาพูดและภาษาเขียน สามารถใช้สื่อสารกันได้ทั้งวิธีพูดและวิธีเขียน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ความประสงค์ของผู้ใช้ภาษา และความสัมพันธ์กับผู้ฟัง หรือผู้อ่าน การใช้ภาษาควรเลือกสรรถ้อยคําที่สุภาพให้เหมาะสมกับบุคคล โอกาส สถานที่
ลักษณะของภาษาพูดภาษาเขียน
|
ภาษาพูด |
ภาษาเขียน |
|
เป็นภาษาระดับไม่เป็นทางการ |
ป็นภาษาระดับแบบแผนหรือระดับทางการ |
|
ปรับเป็นภาษาเขียนได้ ถ้าตัดบทส่วนของสํานวนออก และคําบางคําในภาษา พูดออกเสียงไม่ตรงกับภาษาเขียน |
เคร่งครัดต่อการใช้ถ้อยคําและคํานึงถึงหลักภาษา |
|
ภาษาพูด |
ภาษาเขียน |
|
สร้างความรู้สึกที่เป็นกันเอง เพราะเป็นการสื่อสารโดยตรง จะมีสีหน้าท่าทาง น้ําเสียงประกอบ |
มีความเป็นแบบแผนและต้องใช้ความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อถ่ายทอดให้ได้ตามวัตถุประสงค์ของผู้ใช้ภาษา |
|
ใช้ในการสนทนา สัมภาษณ์ อภิปราย พูดรายงาน โต้วาที เจรจาต่อรอง ซื้อขาย ฯลฯ |
ใช้บันทึกข้อความจากการฟัง การอ่าน การแสดงความคิดเห็น การวิพากษ์วิจารณ์ การเสนอความรู้ในรูปแบบต่าง ๆ ฯลฯ |
ภาษาพูด ภาษาเขียน
๑. เป็นไง ๑. เป็นอย่างไร
๒. งานยุ่งชะมัด ๒. มีงานมาก
๓. ขนุนลูกนี้อร่อยจัง ๓. ขนุนลูก (ผล) นี้อร่อยมาก
๔. ที่ริมคลองมีต้นไม้เยอะแยะ ๔. ที่ริมคลองมีต้นไม้มากมายหลายชนิด
๕. ข้อสอบนี้กล้วยมาก ๕. ข้อสอบนี้ง่ายมาก
๖. ผมไม่ชอบไปไหนมาไหน ๖. ผมไม่ชอบไปไหน
๗. เขามาตั้งแต่ไก่โห่ ๗. เขามาตั้งแต่เช้าตรู่