การผันวรรณยุกต์
๑. อ่านและพิจารณาการผันวรรณยุกต์ที่เป็นอักษรกลาง สูง ต่ำ คําเป็น และคําตาย
|
หมู่อักษร |
พยางค์คำ |
เสียงวรรณยุกต์ |
||||
|
สามัญ |
เอก |
โท |
ตรี |
จัตวา |
||
|
อักษรกลาง |
||||||
|
คำเป็น |
กา จาง |
กา จาง |
ก่า จ่าง |
ก้า จ้าง |
ก๊า จ๊าง |
ก๋า จ๋าง |
|
คำตาย |
ปะ บาด |
– – |
ปะ บาด |
ป้ะ บ้าด |
ป๊ะ บ๊าด |
ป๋ะ บ๋าด |
|
หมู่อักษร |
พยางค์คำ |
เสียงวรรณยุกต์ |
||||
|
สามัญ |
เอก |
โท |
ตรี |
จัตวา |
||
|
อักษรสูง |
||||||
|
คำเป็น |
ขำ สาน |
– – |
ข่ำ ส่าน |
ข้ำ ส้าน |
– – |
ขำ สาน |
|
คำตาย |
ผุ หก สาด |
– – – |
ผุ หก สาด |
ผุ้ ห้ก ส้าด |
– – – |
– – – |
|
หมู่อักษร |
พยางค์คำ |
เสียงวรรณยุกต์ |
||||
|
สามัญ |
เอก |
โท |
ตรี |
จัตวา |
||
|
อักษรต่ำ |
||||||
|
คำเป็น |
คำ งาม |
คำ งาม |
– – |
ค่ำ ง่าม |
ค้ำ ง้าม |
– – |
|
คำตาย |
คะ แซบ เลือก |
– – – |
– – – |
ค่ะ แซ่บ เลื่อก |
ค้ะ แซ้บ เลื้อก |
ค๋ะ แซ๋บ เลื๋อก |
๒. อ่านและผันวรรณยุกต์อักษรต่ำ คําเป็น ให้ครบทุกเสียง โดยใช้อักษร สูงหรืออักษรกลางช่วย
|
คำ |
เสียงวรรณยุกต์ |
หมายเหตุ |
||||
|
สามัญ |
เอก |
โท |
ตรี |
จัตวา |
||
|
ชา |
ชา |
ฉ่า |
ช่า ฉ้า |
ช้า |
ฉา |
ใช้อักษรสูง ฉ ช่วย |
|
คาย |
คาย |
ข่าย |
ค่าย ข้าย |
ค้าย |
ขาย |
ใช้อักษรสูง ข ช่วย |
|
มัน |
มัน |
หมั่น |
มั่น หมั้น |
มั้น |
หมัน |
ใช้อักษรสูง ห นำ |
|
ยา |
ยา |
อย่า |
ย่า อย้า |
ย้า |
อย๋า |
ใช้อักษรกลาง อ นำ |