คำเชื่อม

คําเชื่อม คือ คําที่ใช้เชื่อมคํา วลี ประโยค ข้อความเข้าด้วยกัน เช่น กับ และ ให้ ว่า ที่ จน ซึ่ง เพราะ แต่ หรือ ฯลฯ

ตัวอย่าง 

๑) พ่อกับแม่เป็นคณะกรรมการการจัดงานวันครอบครัวสุขสันต์ 

    กับ เชื่อมคํานาม พ่อ กับคํานาม แม่ 

๒) ผมและน้องพาคุณย่าไปปะรําพิธี

    และ เชื่อมคําสรรพนาม ผม กับคํานาม น้อง 

๓) ผมชอบให้น้องกินผัก

    ให้ เป็นคําเชื่อมอนุประโยค “ให้น้องกินผัก” ซึ่งทําหน้าที่เป็นกรรม ของประโยค

๔) ผมปฏิเสธว่าไม่ได้ชื่อพลายงาม

    ว่า เป็นคําเชื่อมอนุประโยค “ว่าไม่ได้ชื่อพลายงาม” ซึ่งทําหน้าที่ เป็นกรรมของประโยค

๕) พ่อดีใจที่ได้เข้าร่วมพิธีรดน้ําผู้ใหญ่

    ที่ เป็นคําเชื่อมอนุประโยค “ที่ได้เข้าร่วมพิธีรดน้ําผู้ใหญ่” ซึ่ง ทําหน้าที่เป็นส่วนเติมเต็มของกริยาวลี ดีใจ ของประโยค

๖) ลมพัดแรงมากจนดอกไม้ร่วงหล่นเต็มใต้ต้น

    จน เป็นคําเชื่อมอนุประโยค “จนดอกไม้ร่วงหล่นเต็มใต้ต้น” ทําหน้าที่ขยายกริยาวลี พัดแรงมาก

๗) โครงการซึ่งพวกเราช่วยกันคิดขึ้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว

      ซึ่ง เป็นคําเชื่อมอนุประโยค “ซึ่งพวกเราช่วยกันคิดขึ้น” ทําหน้าที่ ขยายนามวลี โครงการ

๘) เพราะเขาชอบช่วยเหลือผู้อื่นจึงเป็นที่สรรเสริญของคนทั่วไป

    เพราะ เป็นคําเชื่อมอนุประโยคที่ปรากฏต้นประโยค อนุประโยค คือ “เพราะเขาชอบช่วยเหลือผู้อื่น” และมีคําว่า จึง เป็นคําเชื่อมเสริมในประโยค หลัก “(เขา)เป็นที่สรรเสริญของคนทั่วไป”

๙) ต้นไม้บางต้นมีกลิ่นหอม แต่ต้นไม้ทุกต้นไม่สามารถหอมทวนลมได้

    แต่ เชื่อมประโยค ต้นไม้บางต้นมีกลิ่นหอม กับประโยค ต้นไม้ ทุกต้นไม่สามารถหอมทวนลมได้

๑๐) คุณชอบบ้านเรือนไทยหรือชอบบ้านทรงสมัยใหม่

    หรือ เชื่อมประโยค “คุณชอบบ้านเรือนไทย” กับประโยค “(คุณ) ชอบบ้านทรงสมัยใหม่”