About Lesson
第一课 他从来没吃过中药。
Dì yī kè Tā cóng lái měi chī guò zhōngyào
บทที่ 1 เขาไม่เคยกินยาจีนเลย
生词 ：shēngcí : คำศัพท์
-
喉咙 โหวหลง ลำคอ
-
鼻子 ปี๋จึ จมูก
-
耳朵 เอ่อตัว หู
-
手 โส่ว มือ
-
背 เป้ย หลัง
-
脚 เจี่ยว เท้า
-
牙齿 หยาฉื่อ ฟัน
-
胃 เว้ย ท้อง
-
药房 เย่าฝาง ห้องยา,ร้านยา
-
中药 จงเย่า ยาจีน
-
西药 ซีเย่า ยาแผนตะวันตก
-
从来 ฉงไหล ไม่เลย
-
伤风 ซางเฟิง หนาว
-
咳嗽 เขอโส่ว ไอ
-
药 เย่า ยา
-
开水 ไคสุ่ย น้ำอุ่น
结构 ：jiégòu : รูปประโยค
1) ทา เตอะ เว้ย เถิง เตอะ เฮิ่น. ： ท้องของเขาปวดมาก
2）ทา ฉงไหล เหม่ย ชือ กั้ว จงเย่า ： เขาไม่เคยกินยากินเลย
3) เย่าซื่อ จงเย่า ห่าว, หว่อ จิ้ว ซื่อซื่อ ： ถ้าหากยาจีนดี ฉันก็จะลอง
4) เย่าซื่อ ทา หมิงเทียน ห่าว เลอ, จิ้ว ชวี่ ซ่างเค่อ ： ถ้าพรุ่งนี้เขาดีขึ้นก็จะไปเรียน
5) หว่อเมิน เก่ย ทา หม่ายเลอ เหินตัว ฮวา เหอ สุ๋ยกั่ว ： พวกเราให้ดอกไม้และผลไม้เขามากมายเลย
* การใช้ 的 ，得 และ 地
หลายคนมากๆที่มีปัญหาเรื่องการใช้ 的 ， 得 และ 地 ออกเสียงก็เหมือนๆกัน มีทำไมก็ไม่รู้ตั้ง 3 ตัวไม่รู้จะใช้ตัวไหนดี จริงๆแล้วไม่ยากเลยค่ะ วันนี้เราจะมาบอกวิธีจำแบบง่ายๆให้
的 【de】
คำว่า 的 ตัวนี้ ปกติจะใช้แสดงความเป็นเจ้าของ เวลาแปล ให้แปลจากข้างหลังไปข้างหน้า อย่างเช่น
我的爸爸 【wǒ de bàba】 หว่อ เตอะ ป้าปะ
พ่อของฉัน
他的笔 【tā de bǐ】 ทา เตอะ ปี่
ปากกาของเขา
我的朋友 【wǒ de péngyou】 หว่อ เตอะ เผิงโย่ว
เพื่อนของฉัน
ลองสังเกตดูนะคะ คำว่า 爸爸 , 笔 , 朋友 ล้วนเป็นคำนามทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น จะใช้ 的 ตัวนี้ได้ จะต้องวางไว้ข้างหน้าคำนามเท่านั้น
得 【de】
คำว่า 得 ตัวนี้ คนไทยใช้ผิดบ่อยที่สุดครับ เพราะว่าในภาษาไทยไม่มีไวยากรณ์แบบนี้ วิธีใช้คือต้องวางไว้คั่นกลางระหว่างกริยาและคำวิเศษณ์
V+得+Adj/Adv
ตัวอย่างเช่น
他今天来得很早。
【Tā jīntiān lái de hěn zǎo】 ทา จินเทียน ไหล เตอะ เหิ่นจ่าว
วันนี้เขามา(得)เร็วมาก
สังเกตุเห็นมั้ยคะ คำว่า 来 แปลว่า “มา” และ 很早 แปลว่า “เร็วมาก,เช้ามาก” ในภาษาไทยเราสามารถพูดได้เลยโดยที่ไม่ต้องมีอะไรมาขั้นกลาง แต่ในภาษาจีนจะต้องมี 得 มาคั่นกลางครับ มาลองดูอีกซักตัวอย่างละกันนะครับ
老师说得很快。
【Lǎoshī shuō de hěn kuài】เหล่าซือ ซัว เตอะ เหิ่นไคว่
อาจารย์พูด(得)เร็วมาก
หลายๆคนอาจจะเคยเห็นคนจีนเขียนแบบนี้
老师说的很快。
ใช้เป็น 的 ตัวนี้แทน อาจจะสงสัย เอ….สอนไรผิดรึเปล่า ไม่ผิดค่ะ ที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์จีนคือต้องใช้ 得 ตัวนี้ครับ แต่ว่าเดี๋ยวนี้ชาวจีนเองเริ่มไม่ค่อยเห็นความสำคัญของ 得 ตัวนี้แล้วครับ บางคนเลยใช้ 的 แทน 得 ไปเลย ถ้าแชทคุยกับเพื่อนก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ ใช้กันเป็นปกติทั่วไป แต่ก็จำไว้นะครับว่าจริงๆแล้วต้องใช้คำว่า 得 ไม่งั้นเวลาไปสอบ HSK หรือเขียนรายงาน อะไรพวกนี้จะโดนว่าเอาได้ง่าย ^^
地【de】
คำว่า 地 ตัวนี้ เวลาพูดไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ครับ ปกติจะใช้ในภาษาหนังสือซะมากกว่า รูปแบบการใช้ก็คือจะวางไว้คั่นกลางระหว่างคำวิเศษณ์กับกริยาเหมือนกัน แต่ว่าคำวิเศษณ์จะอยู่ด้านหน้าแล้วตามด้วย 地 กริยาวางไว้หลังสุด
Adj/Adv + 地 + V
ตัวอย่างเช่น
认真地做饭 【rènzhēn de zuò fàn 】 เยริ่นเจิน เตอะ จั้วฟั่น
ทำกับข้าวอย่างตั้งใจ
大声地说话 【dàshēng dì shuōhuà】 ต้าเซิง เตอะ ซัวฮว่า
พูดอย่างเสียงดัง
สังเกตุดู คำว่า 地 ตัวนี้ ค่อนข้างเหมือนคำว่า “อย่าง” ในภาษาไทยครับ แต่ว่า ในภาษาไทยนั้น กริยาอยู่ด้านหน้า คำวิเศษณ์อยู่ด้านหลัง ส่วนภาษาจีนคำวิเศษณ์อยู่ด้านหน้า กริยาอยู่ด้านหลัง
คำว่า 的 得 และ 地 3 คำนี้ วิธีดูว่าควรจะใช้ยังไงแบบง่ายๆก็สามารถแยกด้วยวิธีนี้ครับ แต่ว่าจริงๆแล้ว คำ 3 คำนี้มีวิธีใช้ที่เยอะมาก
————————————————————————————-
* การใช้ 要是…….就…….
要是 … 就 (เย่าซื่อ……..จิ้ว………) การก่อสร้างเป็นวิธีที่พบได้บ่อยมากในรูปแบบเงื่อนไขในจีน เงื่อนไขเป็นเพียงประโยคที่เกี่ยวข้องกับ “ถ้า”
โครงสร้างพื้นฐานสำหรับการใช้ 要是 … 就… คือ
要是 [เงื่อนไข] 就 [ผล]
เพื่อให้คุณเริ่มต้นประโยคด้วย要是 – “ถ้า” แล้วคุณจะให้ สภาพ นั่นคือส่วนแรกที่ทำแล้วคุณก็เพิ่มวลีที่อื่นหลังจากที่มันด้วย就-และการกระทำบางอย่างหรือผลสำหรับสภาพ
要是中药好，我就试试。
เย่าซื่อ จงเย่า ห่าว, หว่อ จิ้ว ซื่อซื่อ
ถ้าหากยาจีนดี ฉันก็จะลอง
听一听：tīng yī tīng ：ฝึกฟัง
ฟังแล้วใส่เสียงสระและวรรณยุกต์ที่หายไป
读一读：dúyīdú ：ฝึกอ่าน
课文：บทเรียน
หมิงหมิง เหอ เสี่ยวหง จินเทียน โตว ปิ้ง เลอ, ทาเมิน เหม่ย ชวี่ เสียเซี่ยว. หมิงหมิง เตอะ เว้ย เถิง เตอะ เฮิ่น,ทา ชวี่ เลอ อีเหยียน. เย่าฝาง หลี โย่ว จงเย่า, เย๋ โย่ว ซีเย่า. หมิงหมิง ฉงไหล เหม่ย ชือ กั้ว จงเย่า, ทา เสี่ยง ซื่อซื่อ. เสี่ยวหง ซางเฟิง เลอะ, โถว เถิง จี๋ เลอะ, โหวหลง เย้ เถิง, จ้าย เจีย หลี ซิวสิ. มามะ เก่ย ทา ชื่อ เลอะ เย่า, เย่ เก้ย ทา เฮอ เลอะ เฮิ่น ตัว ไคสุ่ย. เย่าซื่อ ทาเมิน หมิงเทียน ห่าว เลอะ, จิ้ว ชวี่ ซ่างเค้อ.
วันนี้หมิงหมิงและเสี่ยวหงทั้งสองคนไม่สบาย พวกเขาไม่ได้ไปโรงเรียน หลังของหมิงหมิงปวดมาก เขาไปโรงพยายาบาลมาแล้ว ให้ห้องยามียาจีนแล้วก็ยังมียาแผนปัจจุบันด้วย หมิงหมิงไม่เคยกินยาจีนเลย เขาอยากจะลอง เสี่ยวหงหนาวและก็ปวดหัวแบบสุดๆเลย คอก็เจ็บ เขาพักผ่อนอยู่ที่บ้าน แม่ให้เขากินยา แล้วก็ให้เขาดื่มน้ำอุ่นเยอะๆ ถ้าพรุ่งนี้พวกเขาดีขึ้น ก็จะไปเรียน
对话：บทสนทนา
A: หนี่ ปู้ ซูฝู มะ? : คุณไม่สบายใช่ไหม
B：หว่อ ปิ้ง เลอะ ： ฉันป่วย
A: ฟาเซา มะ？ : มีไข้ไหม
B: ฟาเซา, โหวหลง เถิง เตอะ ปู้เต๋อเหลี่ยว,หาย เขอโส่ว ： เป็นไข้ คอเจ็บแบบแย่สุดๆ แล้วก็ไอด้วย
A: ชื่อ เลอ เย่า มา？ : กินยาแล้วหรือยัง
B: เหม่ยโหย่ว, เสี่ยนจ้าย หว่อ ชวี่ อีเหยียน คั่นปิ้ง ： ยังเลย ฉันกำลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล
A: หว่อ เกิน หนี่ อี้ฉี่ ชวี่ ปะ : ฉันจะไปกับคุณ
B: เซี่ยเซีย หนี่ : ขอบคุณ
*หมายเหตุ
得不得了 [de bùdéliǎo] คำนี้จะใช้กับสถานการณ์แบบว่าดีใจฝุดๆ อยากกระโดดโลดเต้น เก็บอาการไม่อยู่ หรือเสียใจสุดๆ จะสุดไปทางใดทางหนึ่งก็ได้ โดยมีรูปประโยคการใช้แบบนี้ค่า
คำคุณศัพท์ + 得不得了
คำว่า不得了 คือ สุดๆ, ฝุดๆ, สุดยอด, โครตๆ หรือ สุดขีด
โดยมีไวยากรณ์คือ 得 + 不得了ค่ะ 得เป็นคำเสริมบอกระดับของคำคุณศัพท์ที่อยู่หน้า得ว่าเป็นถึงระดับ 不得了เลยนะ ใช้ได้ทั้งทางดีและไม่ดีขึ้นอยู่กับคำคุณศัพท์ข้างหน้า โดย 得จะแค่ขยายให้สุดไปทางใดทางนึงเท่านั้น
