คำอุทาน

คําที่เปล่งเสียงออกมาเพื่อแสดงอารมณ์และความรู้สึกต่าง ๆ ของผู้พูด เช่น ตกใจ ดีใจ เสียใจ ท้อใจ แปลกใจ โล่งใจ สงสาร ชื่นชม ฯลฯ  เรียกว่า     คําอุทาน

คําอุทานมักอยู่หน้าประโยคและมีเครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) อยู่หลังคํา อุทานนั้น เช่น 

ว้าย! ช่วยด้วย แสดงความตกใจ 

เฮ้อ! สอบกี่ครั้งก็ได้คะแนนเท่าเดิม แสดงความท้อใจ 

เอ๊ะ! ไม่ตาย อ๋อ! ฝันไป แสดงความแปลกใจ โล่งใจ 

โอ้โฮ! นางสงกรานต์งามจริง ๆ แสดงความชื่นชม 

ไชโย! ได้ขึ้นชมบ้านไทยแล้ว แสดงความดีใจ 

อะไรกันนักกันหนาน! แสดงความรําคาญใจ